మనసున నమకము చమకము
తనువందు విభూతిపూత తనరారంగా
ఘనతర రుద్రాక్షలనే
ననవరతముఁ దాల్చునట్లు ననుఁజూడు శివా! ॥ 03
శిరమున దోషాకరునే
మరి భూషగ దాల్చినావు మన్నన తోడన్
కరుణావరుణాలయ! నీ
కరుణను నాయెడనుఁగూడఁగనఁ బరచు శివా! ॥04॥
వామాంగంబున భామను
సీమలనే మీరునట్టి చీరల తోడన్
వ్యోమావృత కేశంబుల
భూమంబగు రూపుఁజూపు భూతేశ! శివా! ॥ 05॥
యమునిన్ దన్నిన నిన్నును
యమనియమములాచరించి యర్చింపంగా
యముఁడేమి చేయగలఁడిల
యమపాశాభీతినిమ్ము యమయముడ! శివా! ॥ 06